Uszczelnienie to przeprowadza się zwykle kitami, przy czym mogą to być albo kity trwale plastyczne, albo elastyczne samowulkanizujące. Kity trwale plastyczne (olejowe – np. krajowy Olkit, polistyrenowe – np. krajowy Polkit, butylokauczukowe i inne) cechuje wydłużalność 25-40%. Dlatego też o niezawodności uszczelnienia takim kitem, oprócz czynników technologicznych (usunięcie kurzu z łączonych części), decyduje konstrukcja połączenia. Widzimy, że przy małym świetle spoiny s i ograniczonej odkształcalności kitu następuje jego przerwanie . Przy tym samym odkształceniu As, ale przy większym świetle spoiny przerwanie kitu nie może nastąpić. Konieczna jest więc zarówno pewna minimalna ilość kitu w spoinie, jak i zagwarantowanie jej minimalnej rozwartości. Dla ochrony kitu zarówno przed wpływami atmosferycznymi, jak i przed uszkodzeniami mechanicznymi, wskazane jest cofnięcie kitu względem lica ścian. Większe wgłębienie kitu nie zwiększając praktycznie pracochłonności pozwala uzyskać nieco większą niezawodność połączenia, ale konieczne jest, aby Smin = 20 mm. Spoiny pionowe w ścianach parteru, dla zabezpieczenia kitu przed wydłubywaniem przez dzieci, należy pokryć warstwą zaprawy cementowej (o grubości co najmniej 15 mm), umieszczając kit odpowiednio głębiej. [podobne: waga pręta fi 6, kocioł z zamkniętą komorą spalania, zaprawa gliniana ]